UZAKLAŞMAK

Kapıyı kapatıp çıkıyorum.. Bir yol uzuyor önümde.. Seçenek yok sadece yol var.. Hızlı adımlar atıyorum önceleri ve kaçarcasına uzaklaşıyorum.. sonra yavaşlıyor adımlar.. küçülüyor yavaşça.. hem adımlar hem geride kalanlar.. duruyorum bir yerde.. etraf yabancı.. o kadar yürümüşüm ki aynada gördüğüm bile yabancı.. uzaklaşmak bu olsa gerek diye düşünüyorum.. düşünürken görüyorum ki bu düşüncelerde yabancı.. bağırıyorum boşluğa -burası neresi.. ağzımdan çıkan ses yabancı.. anlıyorum ki bu ben değilim bana ait değil hiç bir şey.. ne kadar uzağım bilmiyorum.. ne geçen zaman belli ne dönüş yolu.. bu sefer kapatacak bir kapı yok.. haliyle açık kalanda.. ve devam ediyorum yürümeye.. yok olana kadar gidiyorum.. nereye kadar vardığımı bilmeden yok oluyorum.. artık  ben yoksam sen nasıl var olabilirsin.. peki yok olmak için mi yok etmek için mi gitmiştim.. sen de ben de yokken yokluğun nesi sorgulanır ki...