hayata dair..

Hiç bitmeyen hikayeler vardır. Hiç değişmeyen renkler. Kırılmayı da yeşermeyi de bekleyen umutlar. Solmaya yüz tutmuş çiçeklere bile bir umutla vermek can suyunu. Garantisi yokken bir saniye sonrasının hep yarına bırakmak sevgileri sevmeleri değerleri. Yarın ben yokum sen yoksun biz yokuz. Biz bugün varken önemli dünya hayat anlamlı. Yeri geldimi saniyelere bile sığdırmalı en değerli anları. Ufacık bir kar tanesiydi kirpiğimde duran, ufacık bir yağmur damlasıydı cama vuran. Yanlış zamanlardı kalpte sızlayan. Yasaklanmaktı, sınırlanmaktı ve uzanmaktı çok ötelere temiz düşlerle. Rüyaların zihnimizden esirgendiği gecelerdi yalnızlık. Hiç bilmeden habersiz olmaktı çaresizlik. Hep hayata sormaktı, hep yanıtsız kalmaktı. Bilmekti bazen eğen, deviren, geberten. Bazende yücelten mutlu eden. Bilmek istediğini, bilmek gibisi yok. Sandığın gibi sandığımız gibi. Hayra yorulan rüyalar, hayra yorulan olaylar, her işte bir hayır vardırın tohumlarıydı zamanlarımıza ektiğimiz. Ve sonrasında da  mahsulünü biçtiğimiz. Hatırda kalmaktır unutulmamak. Hatırlar kayboluncaya kadar hatırında kaldığımız son insan yok oluncaya kadar unutulmak yok.